Buenos Aires - Puerto Iguazu - Cordoba

Dag allemaal!

de laatste dagen in Buenos Aires wou ik graag de ferryboot nemen naar Colonia del Sacramento in Uruguay bij wijze van een daguitstapje. Maar Zuid-Amerika zou Zuid-Amerika niet zijn zonder stakingen. Omwille van die stakingen is het mij niet meer gelukt tijdig een ticket te bemachtigen om de boot te nemen. Jammer maar helaas. Afgelopen zaterdag heb ik wel nog een tangoles kunnen volgen in de hostel. Dat was wel nog grappig al bakten we er niet zo veel van. Aangezien er te weinig mannen waren die de les volgen heb ik mijn beste beentje voorgezet om te leiden, maar we moeten een kat een kat noemen en toegeven dat dat toch beter is weggelegd voor echte mannen!

Zondag dan de bus genomen naar Puerto Iguazu. De rit heeft inderdaad 18uur in beslag genomen. Maar die zijn eigenlijk wel voorbij gevlogen. Die optie "cama" is echte luxe te noemen! de zetels zijn zo breed dat je geen last hebt van diegene die naast je zit, je kan ze vrij plat achteruit leggen en dusdanig een goed dutje doen. Aangekomen in Puerto Iguazu is de jonge Israelier die mee de bus genomen had zijn eigen weg gegaan met 2 meisjes die hij kende uit Israel en ben ik in een super leuk hostelletje gaan inchecken (Timbo). Aangezien ik al enkele dagen serieus ziek was (amandelontsteking) heb ik die maandag bijzonder weinig gedaan behalve veel rusten (en veel geld uitgeven in de apotheek). Wat maakte het hostelletje nu zo bijzonder? Wel het was erg klein maar hee gezellig. Er was een soort binnentuintje met allerlei tropische planten en een zwembad. Alsof je echt in de jungle zelf zit! Misschien kwam het door de koorts maar helaas heb ik daar 2 nachten bijna niet kunnen slapen en heb ik tijdens de uren die ik wel sliep ongeloofelijk vieze nachtmerries gehad. Maar dat valt allemaal in het niets bij de meest perfecte dag die ik dinsdag had. Samen met een meisje uit duitsland en een jongen uit Nederland zijn we naar de "cataratas" (de watervallen) gegaan. Diegenen onder jullie die daar zijn geweest zullen niet vinden dat ik overdrijf als ik zeg dat dat waarschijnlijk 1 van de mooiste natuurwonderen is die ik ooit zal aanschouwen! FENOMENAAL!! werkelijk, zo ongeloofelijk mooi! Een dichter zou er lyrisch van worden, een schilder kan er de uitdaging van zijn leven vinden om de schoonheid ervan te proberen capteren en neerstrijken. Omdat er zoveel toeristen zijn is het moeilijk om voor te stellen welk gevoel zich van de man die de watervallen ontdekte meester maakte. Maar laat mij vertellen hoe ik me voelde in de stroom toeristen. Ik voelde mij ontzettend nietig en klein, tegelijk heel bewust van de schoonheid van de natuur (en bij uitbreiding van het leven) dat ik enorm veel respect voelde. Het is erg moeilijk te omschrijven hoe je je voelt als je op de top van Garganta del Diablo (keel van de duivel) naar beneden kijkt en het lijkt alsof je op het einde van de wereld staat. (ik ben iedereen aan het overtuigen die de mogelijkheid heeft om hier zelf naartoe te gaan) De Garganta del Diablo is het bekendste stuk van de watervallen en heeft hier de vorm van een hoefijzer. Als je op de top daarvan staat zie je massa's water naar beneden storten, door de speling van de zon ongeloofelijk mooie regenbogen. Je hoort het water vallen. Je voelt duizenden kleine regendruppels op je lichaam vallen. Ik weet het, het is melig aan het worden maar het is bijna een spirituele ervaring! :) De cataratas liggen in een natuurreservaat op de grens tussen Argentinie en Brazilie, beslagen een complex van ongeveer 270 watervallen over een kleine 3 km breed een 80-tal m naar beneden storten. Langs de kant die wij deden, de Argentijnse kant, konden we 3 wandelingen maken (eigenlijk 4 maar omdat het waterpeil te hoog stond ging het bootje dat je normaal naar het eiland en daar de 4e wandeling brengt helaas niet). De wandelingen brengen je elk op verschillende niveaus van de watervallen waardoor je van verschillende hoogtes en afstanden de watervallen kan zien (en voelen). Ik heb wel 200 foto's genomen maar geen enkele geeft echt weer hoe het is om daar te staan en het effectief te zien. In Buenos Aires was ik Paco wat vergeten, maar hier heb ik het goed gemaakt door van hem ook wat foto's te nemen :) Ondanks het hoge waterpeil gingen de betalende bootjes wel (wat ik wat vreemd vind maar het zal wel met stromingen te maken hebben ofzo). Omdat het eigenlijk wel paradoxaal is dat je kapotgaat van de warmte (boven 40graden), omringt bent door water en je er niet in kan zwemmen hebben we beslist dat het een goede investering was om het betalende boottochtje te doen. Dat tochtje (duurt maar 10min of korter) vaart langs beide kanten van het eilandje tot heel dicht bij de watervallen waardoor je een verfrissende douche over je heen krijgt. ZALIG!! Qua wildlife zijn we wat op onze honger blijven zitten (maar toch het was een perfecte dag). We hebben 2 keer een familie neusberen of coati's tegen gekomen. Die diertjes zien er erg schattig uit, maar zijn zo gewoon aan mensen dat ze heel dichtbij komen om eten te proberen stelen. Ik was toch heel blij om ze te zien :). Na uren natuurschoon hebben we wat verkoeling gevonden in het zwembadje in de hostel. We hebben de dag afgesloten door wat te gaan eten op restaurant, amai, ik heb daar lekker gegeten!!! De andere 2 namen pasta en wees  nu allemaal trots op mij, ik heb dat niet gedaan! Ik heb een lokale vis gegeten met een super lekkere saus bij op basis van malbec (dat is een bekende Argentijnse druif waar ze heel lekkere wijn mee maken, bedankt voor de tip Mattie!) Ik krijg weer honger als ik er aan terugdenk. Een lekkerder afsluiter van een perfecte dag was er niet. We hadden op voorhand wat wijn gekocht en hebben nog nagenoten aan het zwembad met een glas wijn en verder kunnen socializen met andere gasten.

Hoe perfect dinsdag was, zo weinig perfect was mijn volgende busreis op woensdag/donderdag. We zijn niks tegengekomen dus ik kan me voorstellen dat het veel erger kan. Maar het was niet vergelijkbaar bij de eerste busrit die ik 2 dagen voordien had. De rit zou 22 uur duren (heeft meer dan 24uur geduurd) en er waren maar 2 maatschappijen die ritten tot Cordoba aanbieden. Ik koos voor de goedkopere oplossing maar dat was misschien niet zo slim (al was het verschil in prijs echt wel heel groot). De bus was maar een kwartiertje te laat en bracht mij (Duitse meisje ging met vliegtuig naar Buenos Aires, Nederlandse jongen bleef nog een dag) en wat locals (geen enkele toerist op de bus) naar een soort garageparking waar we al moesten veranderen van bus. Communiceren dat kenden ze niet dus ik gok dat de bus waarmee we tot Cordoba moesten nog niet klaar/proper was op het moment dat ze ons kwamen halen. Maar dan begon het, ik weet echt niet waarom maar die bus is gedurende de hele rit ongeveer elke 30' gestopt voor god-weet-wat te doen. Soms stapten er mensen op en af in het midden van de straat waar geen teken te zien was dat het een bushalte was. Op een gegeven moment zijn we terug in een garage van de busmaatschappij gereden en hebben daar weer 15' stilgestaan zonder dat er volgens wat ik kon zien veel gebeurde. Op de hele rit is de nationale veiligheid 5 keer onze bus komen inspecteren. De ene keer al wat grondiger dan de andere keer. 1 keer heeft iemand zijn zak moeten openen en tonen wat die bij zich had. Aan een tankstation was er file denk ik, kan mij moeilijk voorstellen waarom we anders meer dan een uur hebben stilgestaan (zonder eruit te mogen, vervelend voor een roker). Gelukkig was de stoel naast mij slechts 5 uur bezet. Als ik het goed verstaan heb, want dat Spaans hier is wat raar, zat er naast mij een man die oorspronkelijk van Brazilie kwam en nu in Corrientes woont. Zijlijn in het verhaal: eigenlijk was ik oorspronkelijk van plan om naar Corrientes te gaan omdat ik las dat carnaval er enorm leeft en je van daaruit gemakkelijker vervoer kan regelen naar de moerassen. Maar Corrientes is nog niet ingesteld op toerisme en er is blijkbaar maar 1 hostel die ontzettend duur is en waar ik veel negatieve recenties over heb gelezen. Dat, mede met het feit dat die moerassen toch wel moeilijk te bereiken zijn hebben me doen beslissen dat ik meteen door ging tot Cordoba. Ik zal in Brazilie in de Pantanal wel moerassen en kaaimannen zien dan :) - einde zijlijn. Waarom zeg ik dat het Spaans hier wat raar is, ik heb natuurlijk nog heel weinig kennis, maar in dat geval is het handig als de mensen zouden spreken zoals ik het heb geleerd in plaats van andere woorden te gebruiken! :) :) Aqa ipv Aqui - vos ipv tu - ze spreken de ll niet uit als j maar als sch enz. In ieder geval, ik was dus blij dat ik het grootste deel van de tijd alleen zat want zo had ik wat meer ruimte, deze bus was "semi-cama" dat wil zeggen dat de zetels er net zo uitzien als bij ons op de reisbussen maar je hebt nog wel iets meer beenruimte en kan de zetel nog wat achterover klikken. Op deze busreis is het mij beginnen opvallen dat Argentinie eigenlijk wel veel armoede kent, veel meer dan dat ik oorspronkelijk zou hebben gedacht. De overschot van het eten dat we op de bus kregen (wat echt al niet veel voorstelde, een droog stuk brood en wat rijst) ging naar straatkinderen. Ik had natuurlijk al wel straatkinderen gezien in Buenos Aires en Puerto Iguazu, maar doorheen de busrit kwamen we ook voorbij echte sloppenwijken. De armoede hier ligt, ondanks het westerse gevoel dat je in Argentinie krijgt, toch wel behoorlijk hoog. Goed, na 1000 keer stoppen en verschrikkelijk lang durende uren later ben ik vanmorgen toegekomen in Cordoba. Dat is eens studentenstad en de 2e grootste stad van Argentinie dus ik ben benieuwd wat het mij zal brengen! Normaal ontmoet ik hier terug mensen die ik in de hostel in Buenos Aires heb leren kennen. to be continued...