korte update + wist-je-dat-je-s

Hoi iedereen!

Een hele korte update en dan vertel ik jullie de lang beloofde "wist-je-dat-je-s". Oh en btw, ik heb de resterende foto's van de incatrail en Machu Picchu kunnen uploaden (kon de foto's helaas niet voorzien van kommentaar dus dat probeer ik later nog wel eens).

Het festival in Cusco - Inti Raymi
Ter ere van de zonnegod - Inti - wordt jaarlijks een festival gehouden in Cusco op 24juni om de korste dag van het jaar te vieren. Dit gebruik stamt nog van de inca's. De hele stad gaat dagenlang (wekenlang) helemaal gek met het hoogtepunt op 24juni. Jong en oud, dik en dun, mooi en lelijk, groot en klein, blond en (nee grapje, er zijn geen blonde mensen, tenzij ze veel geld hebben gegeven bij de kapper), kortom iedereen feest als een bezetene. Dagenlang zijn de straten in het centrum gesloten voor verkeer. Van 's morgens tot 's avonds zijn mensen verkleed en brengen ze dansshows. Iedereen eet en drinkt op straat, oude mannetjes lopen dronken rond (maar ze hebben een goed excuus want het is feest), kinderen springen en lopen en spelen op straat. Eigenlijk is (lijkt) iedereen heel blij te zijn, en dat werkt aanstekelijk!

Lima
Na Cusco nam ik de 25u bus naar Lima. De hoofdstad van Peru telt min of meer 8 miljoen inwoners (8miljoen!! Belgie telt 11 miljoen...). Ik verbleef in de toeristenwijk Miraflores. Ik moet heel eerlijk bekennen dat ik Lima geen aantrekkelijk stad vond, behalve om te feesten en heb bijgevolg weinig culturele activiteiten overdag gedaan. Maar ik ben wel met Katty (meisje die aan receptie werkt in hostel in Paracas en ze is van Lima) het nachtelijke Lima gaan verkennen. In Miraflores is een super groot shoppingcenter waar ook een club in is. De muziek is een mix van Spaanse pop en dance, interessant! De dag nadien nam ze mij mee naar een typisch Peruaans feest. Laat ons zeggen dat er ook een Peruaanse vorm van schlagermuziek is ;-) hoogtepunt van jolijt voor de doorsnee Peruaan die daar aanwezig is: een beetje dansen, lachen met zichzelf en nog belangrijker; lachen met toeristen die de weg naar hun feestje vonden. Gedurende de avond werd een soort show gegeven ((denk aan slechte televisie) met presentator, enkele voorbeelden: de vrouw met grootste borsten kom naar podium en krijg gratis bier - de langste persoon aanwezig kom naar het podium en krijg gratis bier - mannen die iets roze aanhebben kom naar het podium en krijg gratis bier - jullie snappen het wel. Ik moest er ook aan geloven: alle toeristen kom naar het podium (onder lichte dwang van Katty maar toegegeven) - stel je even voor - we maken een grapje - en toon ons hoe jullie dansen (1voor 1, dus ik deed een dansje op Peruaanse muziek voor ik-weet-niet-hoeveel-mensen) - en kreeg.... gratis bier. Maar kom, het was wel grappig. Gelukkig zijn we nadien wel nog naar een leuke salsabar gegaan en heb ik me echt kunnen amuseren :-).
Verder ben ik een koffie gaan drinken met Amy, dat is een Amerikaanse die ik vorig jaar in Valencia leerde kennen die in Lima woont. Het was een blij weerzien!
Ten slotte ben ik een dagje gaan surfen, nu dat was het enige mooie uitzicht op Lima. Aan de rand van de stad is er een steile klif recht in zee. Het uitzicht vanop een surfplank in de zee is erg mooi! (maar ik heb geen waterproof camera dus jullie zullen mij op mijn woord moeten geloven).
Ah en mijn eerst ervaring met een poging-tot-diefstal, al stelt het niet veel voor en is het maar wat saai om te vertellen. Anyway, ik liep van de supermarkt terug naar de hostel toen er een kerel naast mij kwam fietsen (hij fietst, dus is van in de buurt) en begon mij allerlei vragen te stellen over waar er een tv-winkel is, onderwijl constant naar iemand achter ons kijkend. Ik had al snel in de mot dat er iets niet pluis was en heb hem proberen afwimpelen en maakte duidelijk door mijn handtas stevig vast te houden dat ik wist waar hij mee bezig was. En dat was blijkbaar voldoende want hij leek iets te gebaren naar de andere persoon en fietste vervolgens heel snel weg.

Paracas 2
Jullie hebben geen deja-vu, ik ben echt teruggekeerd naar Paracas. Het was er laatst zo fantastisch dat ik voelde dat Paracas me riep om terug te komen. En zoals dat af en toe moet met stemmetjes die je hoort, daar moet je naar luisteren. Ik heb opnieuw 2 weken als vrijwilliger achter de bar gewerkt en ben verder gaan kitesurfen. Marilies, 1 van de andere vrijwilligers van de vorige keer zag op facebook dat ik was teruggekeerd en kon er ook niet aan weerstaan. 2 dagen later is ze ook naar Paracas teruggekomen! Sommige van de vrienden van de laatste keer (en de locals waren er natuurlijk ook nog) waren ook nog steeds daar dus hebben we onze "gewoontes" weer opgepikt: gezelschapspelletjes (maar met een leuke twist) - drankspelletjes - kampvuur en gitaar op het strand - dolfijnen zoeken en vinden - feestjes - voetbal kijken en zo veel mogelijk mensen tot jouw land bekeren door je vlag op hen te schilderen - in het algemeen zo zot mogelijk doen. Ook hebben we een geweldig feestje kunnen bouwen voor Marlies haar verjaardag, we kochten een pinata en taart, heb een speciale editie king says gemaakt etc. Het feestje was geslaagd!
Om Paracas is schoonheid af te sluiten (en deze keer voor langer dan enkele weken) ben ik met mijn kiteleraar met een catamaran op zee gaan varen en we zagen flamingo's en een zeeleeuw. Het was prachtig mooi en het perfecte afscheid van deze relaxte, geweldige plaats.

Nu ben ik net aangekomen in Huanchaco (vlakbij Trujillo) - hier ga ik morgen de pre-inca ruines bezoeken van de mochecultuur: Chan Chan.

WIST-JE-DAT-JE:
Sommige dingen willen jullie eigenlijk niet weten - maar ik wil jullie toch het volle plaatje meegeven - al klinkt het hier en daar misschien ook wel alsof ik aan het zagen ben, kleine ergernissen heb je nodig want uiteraard is niet altijd alles rozengeur en maneschijn - neen, ik kom nog niet naar huisen ja ik ben een veel positiever ingestelde mens dan toen ik vertrok ;-)

** Wat is er met al die straathonden?
In de 4 landen waar ik tot hiertoe in Zuid-Amerika ben geweest, steden of dorpen, geen uitzondering. Overal lopen er honden op straat. De ene al lelijker dan de andere. Gelijk wanneer of waar, je ziet er minstens 30 per dag. Ze zijn stuk voor stuk enorm lief en bijzonder tam. Als je over straat wandelt heb je altijd gezelschap. Sommige honden lopen naast je voor kilometers tot ze beslissen dat je veilig bent (ja ze blaffen naar guur uitziende types tot die ver weg van je zijn) of tot een andere hond de rol van beschermengel overneemt. Bijna iedereen heeft ook een (of meerdere) hond(en) als huisdier. De reden waarom er zoveel honden zijn is heel simpel: de mensen hebben over het algemeen genomen bijzonder weinig discipline. Ze laten hun honden vrij rondlopen, kunnen of willen er niet meer voor zorgen, laten ze niet castreren of steriliseren. Maar alle honden die op straat leven krijgen toch van iedereen eten. Ze zijn een beetje de huisdieren van de maatschappij geworden.

*Blond zijn en macho's - hoe werkt dat?
Afhankelijk waar je bent krijg je verschillende reacties. In Argentinie wil elke vrouw blond zijn en velen hebben dan ook een geblondeerde coupe. Het is een schoonheidssymbool (ziet er trouwens echt niet uit zo fake). Argentijnen zijn charmeurs, ze weten hoe ze een verleidingsspel moeten spelen zonder te willen choqueren of overdrijven. In Chili vinden de mannen blond en blauwe ogen ook aantrekkelijk, maar wat minder uitgesproken. Zij hebben het enorm voor ronde kontjes. Chilenen zijn trouwens de meeste gereserveerde mensen, die hebben veel minder het macho-gehalte dan andere nationaliteiten hier. In Bolivia is blond zijn over het algemeen iets heel raar: mensen staren en staren en staren en staren en blijven staren. Heel ongemakkelijk! Bolivianen heb ik ervaren als het minst vriendelijke volk, ze trekken zich niks van jou aan en lijken het liefst te hebben dat je zo snel mogelijk weggaa en ver uit de buurt blijft (bvb je vraagt de weg - 99% van de tijd krijg je een antwoord in de zin van: "aja aja" (="ginder ginder") en dan zwaaien ze wat met hun armen. Als je dan verder vraagt links of rechts ofzo dan blijft het "ginder" en draaien ze zich om.) In Peru zijn tot hiertoe de grootste macho's, de grootste mond maar een zielig klein hartje. Blond en blauwe ogen is erg in trek, of eigenlijk breder te bekijken bijna elke gringa (=buitenlandse vrouw) is "de mooiste" van allemaal. Mannen roepen schunnige en minder schunnige dingen, maar je naroepen doen ze altijd (we gaan hier over de stereotiepen voor de duidelijkheid, natuurlijk zijn er uitzonderingen). Ze hebben het moeilijk met afwijzingen: hij:"ik wil je zoenen" zij:"laten we dat maar niet doen" hij:"waarom niet, ik wil je zoenen" zij:"omdat ik jou nie wil zoenen" hij: "1kusje" zij:"nee" hij: "alsjeblieft, 1 klein kusje maar, heel eventjes" zij:"nee, laat mij gerust" hij: "maar je bent zo mooi, ik wil je zoenen, ik ga dood als ik je niet kan zoenen" zij: negeert hem en gaat ergens anders heen hij: blijft verslagen staan voor 1 minuut en probeert dezelfde smeekbede bij een andere vrouw. (en ik vrees dat Colombianen en Brazilianen nog erger gaan zijn)

**Waaraan herken je iemand die pas in Zuid-Amerika is aangekomen?
Aan wc-papier in de pot. Het is in de 4 landen waar ik was not done om je wc-papier in de pot te gooien. Dat verstopt de wc en de leidingen en dan komt de poep bovendrijven. Je moet gebruikt wc-papier steeds in het vuilbakje naast de pot gooien. Als je 't mij vraagt heel goor, het stinkt, de vuilbakjes worden vaak niet of veel te laat leeggemaakt, je wil die vuilbak ook echt niet aanraken want er hangt dus ook van alle vuiligheid langs alle kanten. Maar het is wel snel een gewoonte geworden want je wil echt niet dat de poep van anderen komt bovendrijven als er maar 2 wc's zijn om te gebruiken. In hetzelfde thema: openbare wc's. Wie dacht dat dat in Belgie smerige dingen zijn mag opnieuw denken. Algemeen genomen is het ofwel een franse wc (een gat in de grond) of een pot zonder bril - welk type wc het is maakt weinig uit want bij beide is hetzelfde verhaal: de vloer is nat van de pipi. Niet hier of daar een druppel, het is alsof er enkele emmers zijn uitgegoten over de vloer. Dus broek opstroppen want je wil geen pipi van anderen aan je broek. Gelukkig is dat in hostels en de betere toeristische restaurants over het algemeen wel relatief proper --> dwz: ik heb geleerd dat een vuile wc in Belgie - een propere wc is hier). En zo ga ik naadloos over naar het volgende puntje...

**Hoe snel kan je wennen aan gebrekkige hygiene?
Verschrikkelijk snel (gelukkig maar)! 2 dagen en je bent veel van het comfort in Belgie al vergeten. Ik herinner me de eerste hostel in Buenos Aires, op hostelworld had die een enorme hoge score op hygiene. Ik kwam er toe en zag schimmel en zeepresten in de douche, het eerste wat ik toen dacht was "yeah right, dit is helemaal niet schoon, wat zijn die mensen gewoon? pff dat is goor, ik wil geen muur aanraken en ik hou mijn slippers aan in de douche" als je mij nu in diezelfde hostel zou vragen wat ik van de douches denk is het meer iets als: "hmm, warm water, genoeg waterdruk om je haar uit te spoelen, je kleren worden maar een beetje nat en er zit niet te veel haar van anderen op de grond en in het putteke" ik overdrijf niet, je gaat al heel snel positieve dingen zien als je erger hebt meegemaakt! Al ben ik wel steeds blij - maak daarvan gelukkig - als het beter is dan dat: in Paracas waren de douches echt geweldig! Zo goed als thuis! Dit was 1 voorbeeld, ik ga niet verder uitwijden want straks denken jullie dat ik een holbewoner ben geworden ;-)

**Hoe kan iets klein en alledaags je enorm gelukkig maken? (Ondanks alle grote wonderen die je meemaakt en ziet denk aan: Machu Picchu, dolfijnen, zoutvlaktes, maanlandschap, watervallen, gletsjer,...)
Wel na een tijdje, geloof het of niet, kan het gebeuren dat je alledaagse dingen gaat missen. Bijvoorbeeld: in Lima heb ik voor het eerst in meer dan 5 maanden bruin brood gevonden. Wat is daar nu aan - hoor ik jullie denken. Het brood hier in zuid-Amerika is verschrikkelijk, als het geen voorverpakt hamburgerbrood is dan zit er geen smaak aan of nog erger is het veel te zoet of zo hard dat je er iemand mee kan neerslaan. Ik vond dus bruin brood - dat lekker smaakte (in Belgie zou ik denken dat dit brood diepvriesbrood is dat je moet opwarmen in de oven) en ik was helemaal euforisch omdat ik eindelijk bruin brood vond! Wat het allemaal nog spectaculairder maakte: er was ook kaas! Ik denk dat de meesten onder jullie weten hoe erg mijn kaasverslaving is, stel u voor dat een kaasverslaafde die normaal gesproken elke dag wel een of ander type kaas eet (als mogelijk in verschillende maaltijden) dat die plots nog alleen in hele grote steden kaas kan vinden (toegegeven, dat was een minder kantje aan Paracas, daar was enkel smeltkaas pakjes en philadelphia als ik geluk had). Goed, op dat gebied was Lima dus de hemel voor mij: bruin brood met franse kaas.
Elka dag palta (advocado)! Hier is het omgekeerde verhaal: in Belgie moet je een advocado een week op voorhand kopen wil die rijp zijn en dan zit er nog geen smaak aan plus het is erg duur - in Zuid-Amerika kan je overal rijpe advocado's vinden die super rijk zijn aan smaak! Ze hebben hier 10-tallen verschillende soorten, de bestvolgens mij zijn die met een groen zacht velletje. Aangezien ik mijn kaasverslaving onder controle moest houden heb ik dan maar onbewust besloten om een advocado-verslaving op te lopen. Nu eet ik bijna dagelijks advocado. Het kan ook echt met alles gecombineerd worden: kip met advocado - tonijnsla met advocado - guacomole met toast of dorito's - pasta met advocado - (!) bruin brood met brie of camembert, tomaat en advocado - geklutste eieren met advocado - fruitsla met advocado - pita met advocado - anyway, jullie zien wel wat ik bedoel
Een schoon bed - een schone douche en wc maar daar hadden we het al eerder over - een nacht zonder dat er iemand snurkt - een privekamer (waar je al je kleren effectief uit je rugzak kan halen) - als je kleren uit de was komen en ze ook effectief proper zijn en fris ruiken - een keuken in de hostel om zelf iets te koken en niet afhankelijk te zijn van de plaatselijke cuisine (die kan soms erg lekker zijn - maar rijst+aardappelen+pasta+schoenlapvlees+geen groenten-of-gefrituurd daar heb je niet elke dag zin in) - als je op het einde van de busrit telkens ontdekt dat je niet bent bestolen - de Cruz del Sur bussen in Peru!!! die zijn geweldig!!! de zetels zijn super breed, je hebt in de rugleuning van diegene die voor je zit een tablet waar je dan zelf films kan kiezen of muziek, af en toe zelfs op internet kan gaan, je kan jouw rugleuning vrij ver achteruit klappen waardoor je lekker kan slapen - een goede wifiverbinding - leuke en interessante mensen - ...
zijn enkele van de de dingen die mij enorm gelukkig kunnen maken hier en waar ik in Belgie eigenlijk nooit bij stilsta - dat klinkt misschien stom maar ik waardeer die dingen hier veel meer --> je weet pas dat je water mist als je het niet hebt

** Hoe kan je zo efficient mogelijk werken? (sarcasme)
Probeer in Chili iets als bvb een lipbalsem te kopen in de apotheek - zonder overdrijven: je hebt daarvoor minstens 45 minuten tijd voor nodig (voor de duidelijkheid dit is in de apotheek, want voordien heb je vast al 2 andere apotheken geprobeerd die dat niet verkopen). In Belgie denk ik ligt mijn traagheidrecord vast ergens rond de 5 minuten als de persoon voor mij ongezond veel nodig heeft. Hoe gaat dat in zijn werk: je komt de winkel binnen, die is enorm groot en alles behalve logisch ingericht - na 2 minuten zoeken zie je een schap met 50 verschillende soorten lipbalsem, maar gelukkig slechts 1 is met zonnebescherming en die heb je nodig - je neemt dus de lipbalsem naar keuze uit het rek en gaat naar de balie waar een vrouwtje zit te smssen/facebooken/telefoneren/nog iets anders nutteloos - die zegt: "vanwaar haal je dat? Dat mag niet, geef hier en vertel de dame die ergens in de winkel aan het rondlopen is (ook niks aan t doen is) welk product je wil kopen" mijn reactie: "maar mevrouw ik wil dit product kopen en ik geef het aan u, is dat niet goed genoeg" - niet dus... Goed ik zoek de vrouw die mij moet helpen, ze vraagt wat ik wil (technisch gezien vraagt ze dat niet maar kijkt ze me aan met een gezicht van pff-ge-komt-mij-storen-alleh-zegget-is-wat-ist-da-ge-wilt) dus ik neem haar mee naar het schap waar ze lipbalsem uitstallen - de heel behulpzame dame neemt de lipbalsem uit het schap, loopt met mij in haar kielzog naar dezelfde balie en geeft de balsem aan de eerste dame (ik denk in mezelf, dit zijn 10minuten van mijn leven die ik nooit meer terugkrijg) - blijkbaar is er ondertussen een rij dus ik moet achterin de rij wachten (15 minuten) - het is mijn beurt en ik heb al gepast geld klaar want ik heb geen zin om nog meer tijd te verspillen - ik krijg een briefje met een omschrijving van het product dat ik wens te kopen en mag nog niet betalen, ook mag ik de balsem nog niet meenemen, ik moet met het briefje naar de andere balie want daar is de kassa (ik zucht en begin in het vlaams te vloeken) - opnieuw een wachtrij (ik denk laat maar zitten die lipbalsem maar bedenk mij tijdig dat ik ondertussen al zoveel tijd heb verdaan om dat stomme ding te kopen, mijn lippen zijn zo kapot als ze mogelijk kapot kunnen zijn dat ik het echt nodig heb en wat gaan die 10 extra minuten mij nu nog kosten na zoveel tijd) - ik geef het papiertje aan de dame achter de kassa en kan afrekenen - opgelucht wandel ik de apotheek uit - shit, die verdomde lipbalsem moet ik nog nog bij dame nummer 1 gaan halen... En zo creeeren ze jobzekerheid in Chili, slim bedacht toch? Dit principe gaat trouwens voor vele kleine dingen die je wil kopen, niet enkel in apotheken...
Eigenlijk is het niet alleen in Chili maar ook op andere plaatsen, als is het iets minder uitgesproken. Over het algemeen zijn de busstations ook niet echt efficient georganieerd, zie in het volgende weetje...

**Hoe werkt een busstation?
Hier moet ik jullie eerst wat kader geven, er zijn grosso modo 2 soorten bussen: bussen voor korte afstanden en bussen voor lange afstanden. De bussen voor korte afstanden zijn lokale minibusjes of taxi compartido (wat zoveel is als een taxi delen met anderen omdat je dezelfde kant uitgaat) soms zijn er bushaltes zoals wij die kennen (al is er nooit een uurrooster of een richting, dat moet je zelf maar weten) maar meestal is dat er ook niet en moet je ergens op straat wachten op een onbekend punt ergens tussen een wit huis en een soort kruispunt, vervolgens elke auto die aankomt tegenhouden om te vragen of het een bus is (want meestal zijn dat gewone auto's) - hetzelfde principe voor taxi's al zijn die in de grotere steden wel duidelijker te herkennen.
Een busstation voor lange afstanden in Zuid-Amerika is meer te vergelijken met een luchthaven of een treinstation in Belgie. Je moet op voorhand een busticket kopen en je plaats op de bus reserveren. Afhankelijk van het land en de busmaatschappij ga je met je voucher (die je online aankocht) naar het busstation minstens een half uur voor je bus vertrekt. Vervolgens aanschuiven tot je je voucher kan inwisselen voor een ticket. Dan ga je ergens je bagage afgeven aan een balie (In Peru en Bolivia - want in Argentinie en Chili breng je je bagage zelf naar de bus) en nieten ze er een ticktje aan vast met de bestemming en geven ze jou een 2e ticketje dat je moet bijhouden om later je bagage terug te krijgen. (in Argentinie en Chili breng je dus je bagage zelf naar de bus en daar staat dan een kereltje die niks doet tenzij je een tip geeft). Vervolgens (ook afhankelijk van land en busmaatschappij) moet je in het busstation zelf nog een bijkomende tax betalen "om van het busstation gebruik te mogen maken". Soms wordt je gecontroleerd met een metaaldetector en je handbagage ook. Voor een voor mij onbekende reden mag je ook bvb geen fruit of groenten meenemen op de bus (vaak geven ze je wel eten en drinken maar dat is dan weer van die opgewarme vliegtuigkost).Tenslotte ga je naar de correcte gate (wat soms een opgave is want ze roepen dat af via een micro waar ze zo snel en zo onduidelijk mogelijk in spreken) waar ze je paspoort en ticket controleren, nog even in de camera kijken en dan in de bus stappen. Oef; gelukt.
Nu zijn mijn buservaringen tot hiertoe vrij goed meegevallen moet ik zeggen. Ik hou echt van de bussen in Peru en die in Argentinie waren ook echt ferm de moeite. De slechtste bussen zijn volgens mij in Bolivia. Ze zijn oncomfortabel, ze stinken naar vanalles, ze zijn ijskoud, er is geen wc en als er een is wil je die toch niet gebruiken, ze zijn vaak te laat,... Maar in Bolivia heb ik ook gelachen in busstations. Zoals gezegd geef je dus je bagage ergens af - in dit busstation (ik denk in Cochabamba maar ben niet meer zeker) moet je eerst heel wat trappen naar boven en naar beneden lopen voor je je bagage inlevert, vervolgens komen de bussen ergens beneden aan dus je weet al, pff ik heb dat allemaal naar boven gesleurd en iemand anders gaat dat naar beneden moeten sleuren. Nee, in Bolivia zijn ze wel efficient. Ze binden een touw aan je bagage en laten die door het raam (waar geen glas inzit) naar beneden zakken waar iemand anders dan je bagage aanneemt (of in dit geval ikzelf want er was niemand). Veiligheidsgewijs kijken ze niet of er iemand beneden staat of niet en iemand kreeg bijna een valies op zijn hoofd.
Nog in Bolivia: de bus is over de rugzak van Joline gereden, gelukkig niets breekbaar behalve haar internationale stekkerkop.
Ook in Bolivia: onderweg stopte de bus om naar toilet te kunnen gaan en de chauffeurs te wisselen - Joline zei me dat ze in de vlucht iemand in het bagageruim zag kruipen. Nu waren wij verschillende keren gewaarschuwd voor diefstal dus ben ik op het deurtje van het bagageruim gaan kloppen om te vragen wat die daar deed. Heb ik mij ff heel belachelijk gemaakt :-) dat was het bed van de chauffeur! Onderin de bus, naast de bagage in een claustrofobische ruimte lag die mens een dutje te doen! Nu goed, daar hebben we nog wel een tijdje om kunnen lachen!

**Hoe verdient de overheid extra aan toeristen?
Toeristen betalen gemiddeld 50% meer dan locals (lees dan Zuid-Amerikanen) voor inkomticketten voor nationale parken, bussen, musea,... . Het helpt soms als je een local tickets voor jou laat kopen maar vaak ook niet.

**Hoe zetten taxi's je in het zak?
Er zijn heel veel verschillende manieren om een toerist in het zak te zetten als taxichauffeur. Al het volgende heb ik van medereizigers gehoord.
- vals geld teruggeven als wisselgeld
- je geld aannemen, snel omwissel met valse briefjes en dan zeggen dat je met vals geld wil betalen zodat je nog eens moet betalen
- ze rijden je naar een gure buurt in de stad en werken samen met iemand die je dan zal overvallen - vele variaties op dit verhaal: bvb de taxi is kapot, je moet wachten tot mijn vriend komt met een andere taxi - een ander bvb: een vriend is verkleed als agent en je moet je documenten laten zien
- (zelf meegemaakt) ze rijden gewoon volledig verkeerd zodat de teller (als die er al is) heel snel oploopt en je meer moet betalen - het helpt wel als je zelf weet waar je naartoe moet en hen erop aanspreekt dat ze de verkeerde kant uitgaan
- (zelf 100x meegemaakt)als er geen teller is proberen ze minstens het dubbele aan te rekenen - ik stap niet in voor we een prijs overeenkomen die ik wil betalen. bvb in Paracas om naar de plaats voor kitesurfen te gaan wou ik niet meer dan 4 sol betalen, elke taxichauffeur probeerde tussen de 8 en de 12 sol aan te rekenen, dus ik weigerde in te stappen en zou wel op een volgende taxi wachten - sommigen waren kwaad maar namen je dan toch mee en anderen vonden het grappig dat je wist wat de correcte prijs was
- waarschijnlijk zijn er nog wel een aantal trucs om je geld te troggelen

**Hoe correct yerba mate drinken?
Vooral in Argentinie is mate drinken een dagelijkse gewoonte (het is hun nationale drank). Vaak zie je mensen over straat lopen of in het park zitten met een thermos en een matebeker. Het is iets wat ze constant drinken maar het is meer dan een gewoonte: het is een sociaal gebruik en er hangen strenge sociale regels aan vast. Yerba mate is een soort kruidige, bittere thee (al slagen Argentijnen mij vast neer als ze mij dat horen zeggen - maar om het gemakkelijk uit te leggen waag ik er mij aan), het is een mix van bladeren van de mateplant die ze in een speciale matekop mengen met heel heet water dmv een speciaal rietje (een bombilla). Het correct bereiden van mate is een kunst die ik niet ga uitleggen want een gringo (buitenlander) kan dat per definitie toch niet goed doen. In elk geval, de regels zijn als volgt:
- een Argentijn zal de mate bereiden
- de bereider zal de eerste kop zelf drinken
- vervolgens vult hij dezelfde kop weer met water (de kruidenmix blijft dezelfde)
- geeft de kop door aan zijn gezelschap
- het impliceert vriendschap (zoiets als ik geef je mate dus jij bent mijn vriend)
- diegene die de kop aanneemt moet die helemaal leeg drinken vooraleer de kop terug te geven aan de bereider (je hoort een zuiggekuid als de kop leeg is)
- de bereider zal opnieuw vullen en aan de volgende doorgeven etc
- als je mate aanneemt zeg je niks, geen danku of niks dat is blijkbaar totaal onnodig en zorgt voor verwarring (zie hierna) en men zal weten dat je een gringo bent (ook als je perfect spaans zou spreken)
- als je geen mate wil zeg je wel danku (gracias) - dat wil zeggen dat je geen zin hebt in mate -> deze is gevaarlijk! elke variatie op danku is verkeerd en kan als belediging worden opgenomen bvb als je zegt nee, danku (no, gracias) of iets dergelijks impliceert dat: "ik wil je mate niet want ik wil je vriend niet zijn" of "ik wil je mate niet want ik denk dat je dat niet goed kan bereiden"
- je zegt ook nooit dat het te heet is (terwijl het dat altijd is) - je wacht gewoon even en drinkt in kleine slokjes, het rietje is vaak warmer dan de mate zelf
- als je dit alles goed doet zullen ze je zeker aanvaarden en vinden ze dat je een compliment geeft aan hun cultuur en hen waardeert

Ziezo, dat was het alweer voor dit verhaal. Hopelijk kunnen jullie hier en daar even glimlachen met de gebruiken hier want toegegeven, er zitten specialekes bij ;-) en dat maakt het zo interessant om hier te zijn!

tot binnenkort! Hasta la proxima!