Bariloche (de autorit) - El Bolson - Puerto Madryn - El Calafate

Hola!! 

Ik heb weer fantastische dingen gezien/ervaren! Soms kan het mij echt zo overweldigen dat ik tranen in de ogen krijg wanneer ik er echt bij stilsta hoe veel geluk ik heb dat ik deze reis kan maken en besef met welke schoonheid ik me hier kan omringen.

In Bariloche hebben we dus inderdaad met 5 een auto gehuurden de 7-meren route gereden. In Belgie mogen de wegsignalisaties dan wel overdreven zijn, maar in Argentinie zetten ze helemaal geen borden! Ook de bedenkelijke wegenkaart die we meekregen kon ons bij tijden niet bijzonder veel wijzer maken. In plaats van de geplande 360 km hebben we een tour gedaan van 560 km. Eigenlijk vonden we dat helemaal niet erg aangezien we nog mooiere plaatsen zijn tegengekomen terwijl we grandioos verkeerd reden :) Op een gegeven moment zijn we in een stuk woestijn terecht gekomen maar plots was daar een heel groot meer waar je je zo nietig voelde omdat er in de verste verte niets anders was. De ene kant ongeloofelijk verre uitzichten op woestijn en de andere kant het meer. Echt fantastisch! Het water is kristalhelder. Paco is even gaan zwemmen, voor mij was het veel te koud! 

Samen met de nederlandse meisjes die ik leerde kennen, namen we de bus naar El Bolson. (ben ik hier net weer een heel deel van mijn verhaal kwijtgeraakt :( 

Goed, El Bolson stelde op het eerste zicht niet bijzonder veel voor. Het is een klein stadje/dorpje waar weinig te beleven valt. Een busstation is er niet. We werden op de hoek van een straat gedropt en elke busmaatschappij stopt op een andere hoek :) Maar toen we aan onze hostel kwamen vonden we een waarlijk paradijs, een stukje hemel op aarde. Die lag ongeveer 5 km buiten het centrum en volgens mij is dat echt ook de meerwaarde van deze hostel. Het heeft een domein van verschillende hectaren groot. Middenin loopt een klein riviertje. Het is heerlijk relaxen in het zonnetje, liggend aan een kabbelend beekje met op de achtergrond een panorama van bergtoppen zonder lawaai van auto's, mensen,... Dat relaxen en tot rust komen heb ik me hier enorm goed laten bevallen. Ik betaalde 22 euro voor een full body massage die 2 uur duurde. Ze gebruikte verschillende olien, afgestemd op je type (hiervoor overliepen we eerst een vragenlijst). De massage vond plaats in een nog rustiger stukje van de tuin. Nadien hebben we een yogales meegedaan. 's Anderendaags helemaal herboren een wandeling van 4 uur gemaakt. Zoals de wegmarkeringen voor auto's niet erg duidelijk zijn, zo is dat ook het geval voor de wandelpaden :) De mensen uit de hostel hadden uitgelegd hoe we moesten wandelen om een short cut te nemen naar de waterval. Nadat we per ongeluk op verschillende mensen hun priveterrrein zijn terechtgekomen begon het ons te dagen dat die shortcut helemaal niet bestond, of als die wel bestaat die toch door een privedomein moet lopen. Anyway, dan zijn we maar een berg opgelopen en uiteindelijk hebben we die waterval toch nog gevonden. Helaas, na Iguazu stelde deze weinig voor. Maar we hadden toch een interessante wandeling achter de rug. Nog boeiender werd het toen we onze weg naar beneden klauterden, soms al zittend glijdend richting het dorp. We passeerden een kerkhof, nadien een gammele brug waar we over moesten. Jullie kunnen foto's terugvinden van die brug, er stond een bord met de melding dat er maximum 1 persoon tegelijk over mag lopoen. Om jullie maar een idee te geven ;-) ... Na 4 uur wandelen vonden we het een goed idee om onze innerlijke mens te spijzen voor we naar de hippiemarkt gingen. We vonden een lokaal plaatsje met de lekkerste empanada's! Empanada's is een typische snack hier in Argentinie. Het is een soort deegbroodje met vulling naar keuze afgebakken in de oven. (vullingen bvb: ui en gorgonzola, vlees, ham en kaas, tomaten,...) De hippiemarkt was wel gezellig maar minder speciaal dan ik had verwacht. Alles was handgemaakt wat wel mooi was, maar ik vond er erg weinig afwisseling in terug. Op voorhand werden we gewaarschuwd voor een wietgeur, maar dat stelde eigenlijk ook weinig voor. El Bolson is een hippiestadje, alle verkopers op de markt hebben dreadlocks en roken een joint maar ik had het erger voorgesteld :). Op het einde van deze dag zijn onze wegen gesplitst. De meisjes namen een bus naar El Calafate. Ik ben nog een dagje blijven ontspannen en nam dan de bus naar Puerto Madryn.

Puerto Madryn zelf stelt ook niks voor als stad, maar het is fijn om na al die bergen ook de zee eens te zien. Het landschap hier in Patagonie is nogal eentonige steppe. Duizenden kilometers lang niets. Wat na een tijdje wat saai wordt maar eigenlijk is het langs de andere kant ook wel de moeite want dit kom je in Europa nergens tegen. Ik  ben eerst naar de kust gegaan omdat ik eigenlijk wat trager aan het reizen ben dan gedacht. Ik zal niet meer tijdig in Ushuaia geraken om daar pinguins te zien dus heb ik deze tussenstop gemaakt. Heb het mij echt niet kunnen beklagen, integendeel! Een dure uitstap, maar een hele unieke ervaring was het snorkelen met zeeleeuwen. 's Morgens heel vroeg opstaan en met een bootje 15 km zuidelijker gevaren. Hier komen kolonies pinguins broeden en een kolonie zeeleeuwen ook hun jongen op de wereld zetten. Het was weer een andere manier om het natuurschoon te ervaren! Als je zeeleeuwen rondom je ziet zwemmen en spelen in het water, zo dichtbij dat je ze kan aanraken, dan voel je je wel speciaal! Er kwam er eentje zelfs een tango om me heen dansen. Op onze boottocht terug werden we verwend met een verrassing! We zagen dolfijnen! Op de foto zie je enkel een rugvin want ik was wat traag om mijn fototoestel boven te halen. Maar we zagen een groepje dolfijnen erg dichtbij zwemmen. De gids vertelde dat ze op zoek waren naar eten, anders zouden ze waarschijnlijk langer bij ons gebleven zijn om wat kunstjes te tonen. Maar het was toch een onverwachte topper! De dag nadien een hele dag naar Peninsula Valdes geweest. Dat is een natuurreservaat waar ik een halve dierentuin heb gezien maar dan in het wild! Nandoe's (een soort struisvogel) waren de eerste dieren die ons kwamen begroeten. Vervolgens zagen we ook armadillo's (gordeldieren) op de parking die heel gewoon waren aan mensen want er is er eentje tot aan mijn schoen komen kijken of ik hem geen eten wou geven. Er waren zeeleeuwen, zeeolifanten, pinguins, guanaco's,... Het was weer enorm de moeite! Doch, de ervaring van effectief zwemmen met de dieren was toch nog fenomenaler! :) Aangezien het weer hier zo aangenaam was (28graden) vond ik het een goed idee om wat extra dagen langer in Puerto Madryn te blijven en nog wat op het strand te gaan liggen. En het bracht op want ik heb echt een schoon kleureke :) Ik leerde een koppel uit Nederland kennen waar ik de laatste dag samen mee heb doorgebracht. De kerel had een soort stokje gekocht met een haakje en is de hele dag inktvissen gaan zoeken. Hij heeft er 11 kunnen vangen en dat werd dan hun avondmaal. Ze vertelden mij dat op de pier, plus min 1 km van de hostel, soms ook zeeleeuwen lagen bij eb. Heel grappig eigenlijk, aan de zijkant van die pier is een aanlegsteiger met trappen. Toen ik ging kijken lagen er inderdaad een 10-tal zeeleeuwen rustig van het zonnetje te genieten, goed op elkaar gepakt. Een goede afsluiter voor deze stad.

Van het hostel in Puerto Madryn naar het hostel in El Calafate heeft ongeveer 30 uur in beslag genomen. Aangezien er geen rechtstreekse bus was moest ik eerst een bus zuidelijker nemen (naar Rio Gallegos) 19 uur. Uiteraard kan het niet altijd meezitten,dus de bus is kpot gegaan. Na deze busrit 5 uur wachten op de volgende bus die het laatste stukje in 4 uur heeft gedaan. In El Calafate maak ik voor de eerste kennis met de echte zuidelijke, patagonische ijskoude wind. Die gaat door merg en been en zorgt ervoor dat de warmte van de zon verdwijnt. Ik ga deze koude wind nog wel een hele tijd moeten verdragen dus kan ik er maar beter aan wennen.Gisteren ben ik de Perito Moreno gletsjer gaan bezoeken. Die ligt in een natuurreservaat dat mee op de Unesco lijst staat (Peninsula Valdes staat daar trouwens ook op). Het is moeilijk te vatten hoe groot die gletsjer eigenlijk wel is. We blijven steeds op enkele km's afstand en het lijkt zelfs van hier zo majestueus!! De Perito Moreno is de enige gletsjer die niet kleiner aan het worden is door de opwarming van de aarde. Elke dag valt er meer dan een meter sneeuw boven op de toppen, de gletsjer beweegt elke dag ongeveer een meter dus dat blijft in evenwicht. We mochten genieten van een echt spektakel! Alsof de gletsjer speciaal voor ons een show heeft gegeven (natuurlijk gebeurt dat constant maar je voelt je echt overweldigd en het is bijna niet te geloven). We hebben echt stukken ijs met een grootte van appartementsgebouwen naar beneden zien vallen in het water. Het geluid dat dat maakt.... Waaw... Ook zagen we grote blokken ijs van het stuk onder water naar boven komen. Nooit kunnen denken dat ijs zo blauw kan zijn. Het stuk gletsjer waar wij naar keken is 5 km breed, ik heb geen idee hoeveel km lang (maar in totaal heeft de gletsjer een oppervlakte van 250km2), steekt ongeveer 70m boven het water uit en nog eens ongeveer 160m onder het water. De grillige vormen die het ijs aanneemt, de verschillende kleurschakeringen,... Mijn taalkennis is te beperkt om voldoende te kunnen beschrijven wat een prachtig iets ik hier weer heb mogen aanschouwen. Maar ook hier doen de foto's geen eer aan hoe het in werkelijkheid is dus ik troost mij dat het niet enkel mijn woordenkennis is die tekort schiet :). 

Mijn verdere reisplannen zijn een beetje gewijzigd. Ik heb hier 3 mensen leren kennen waarmee ik een stukje ga samenreizen, we willen dezelfde dingen doen maar ik plande een andere volgorde. De volgorde waarin maakt eigenlijk niet zoveel uit aangezien ik net heb ontdekt dat de weg waarlangs ik in Chili naar boven wou reizen eigenlijk ontoegankelijk is voor toeristen. Ik zal dus via Argentinie terug een stuk naar boven moeten reizen tot de hoogte van Bariloche, waar ik dan de grens kan oversteken naar Puerto Mont. Maar dat is toekomstmuziek. Aangezien we allen hetzelfde willen doen is het natuurlijk veel aangenamer om samen te reizen in plaats van apart. Morgenvroeg nemen we de bus naar Puerto Natales. Nog wat zuidelijker dus. Hier zal ik de eerste keer de een grens oversteken aangezien Puerto Natales op Chileens grondgebied ligt. Dit zal onze uitvalsbasis vormen om het nationaal park Torres del Paine te gaan verkennen. Hier zullen we een 5-daagse trektocht doen die bekend staat als de "W-trek". Onderweg zullen we moeten camperen (in die gure, koude wind) dus gaan we straks eens zoeken of we ergens een tent kunnen kopen. Spannend! Ik kijk echt uit naar die wandeling al verwacht ik dat het fysiek wel erg zwaar zal worden. 5 dagen stappen met een grote rugzak in de kou. Maar het schijnt enorm de moeite te zijn dus waag ik me er aan.

Het volgende blogverhaal zal dus wel weer even op zich laten wachten...

Wens ons succes, en tot de volgende keer!!