Santiago (Lollapalooza) - Pichilemu - Valparaiso (Vina del Mar) - San Pedro de Atacama

Hola!!

In Pucon zijn we 's avonds nog naar warmwaterbronnen gegaan. Er waren 7 verschillende baden met verschillende temperaturen. Het was erg de moeite om tussen de bergen te relaxen onder een prachtige sterrenhemel! Helemaal ontspannen waren we klaar om de volgende dag canyoning te doen. Het komt erop neer dat je de rivier van boven tot een stuk lager volgt. Daarom hebben we moeten klauteren over rotsen, springen van watervallen (de hoogste 6meter - echt een adrenalinekick) en ook zipline. Bij dat laatste spannen ze een kabel tussen 2 rotsen, maken ze je vast met gordel en musketon en dan laat je de zwaartekracht zijn gang gaan. Heel veel kriebels in de buik gehad die dag, maar het was super plezant! Soms is het echt fijn je nog eens te kunnen laten gaan zoals een kind, gillen, krijsen, lachen en roepen.

Van Pucon nam ik een bus naar Santiago. Een beetje kort in tijd want ik moest daar zijn voor 29 maart omdat ik tickets had voor het Lollapalooza festival. In Calafate had ik 2 Zuid-Afrikanen leren kennen waarmee ik had afgesproken om samen te gaan. In Pucon is ons groepje nog wat gegroeid, 3 Brazilianen en een meisje uit de States. We hadden al gehoord dat er op het festival zelf geen alcohol toegelaten is, er werd zelfs geen bier verkocht. Maar we wisten ook dat je per persoon een flesje water van een halve liter mocht meenemen. Een Canadees heeft ons dan getoond hoe je sterke drank (rum, vodka, tequila,... eigen keuze) in dat flesje kan krijgen zonder de zegel te breken. En dat lukte bijzonder goed! Zo konden we onze eigen Rum-cola maken! De toppers voor mij gedurende het 2-daagse festival waren uiteraard de Red Hot Chili Peppers, Arcade Fire en Cage the elephant. Natuurlijk, het was op zich een hele belevenis om in Chili naar een rockfestival te kunnen gaan. Ook hier gaan de mensen crazy, zonder alcohol maar zonder twijfel met een hele boel drugs in hun bloed! 

Santiago zelf heeft me als stad wat minder kunnen overtuigen. Shopaholics kunnen er echter wel hun hartje ophalen, maar omdat mijn backpack al veel te vol zit heb ik mezelf niet gefolterd en dus niet de winkelstraten doorgelopen. Qua bezienswaardigheden vond ik er niet zoveel aan. Heb wel een stadswandeling met een gids gedaan, maar ook dat stelde niet bijzonder veel voor. Een bekend drankje daar is de 'Terremoto' - vertaald is dat aardbeving. Een heel stevig drankje dat heel gauw in je hoofd te voelen is. Er zit witte wijn in, heel veel pisco, ananasijs en nog een heleboel dingen die ik niet weet. Ik vond het niet bijzonder lekker, maar ik moest het toch eens proberen. Al heeft het blijkbaar ongeluk gebracht, de dag nadien was er de echte aardbeving in het noorden van Chili waar een aantal mensen bij om het leven kwamen. Alle mensen die ik onderweg heb ontmoet waren gelukkig veilig. De volgende dag huurden we met z'n 7 een auto om naar Valparaiso te gaan. Een heel gezellig stadje aan de kust (daarover later meer) In de nasleep van de aarbeving heeft men ons geevacueerd uit een club omdat er een tsunami-alarm afging. Al vertelden locals me dat dit heel erg uit voorzorg is en er nooit echt gevaar was voor ons. Misschien heeft het er wel voor gezorgd dat we nog meer een echte band hebben opgebouwd. Ik heb in ieder geval 3 steden in Brazilie nu waar ik terecht kan :)

Van Valparaiso terug naar Santiago waar onze wegen zich opnieuw splitsten. In Santiago was ik opnieuw 2 meisjes tegengekomen die ik leerde kennen in Torres del Paine. Sindsdien zijn we samen aan het reizen en we zullen waarschijnlijk nog wel een tijdje samen blijven aangezien we dezelfde kant uitgaan. Met een dag vertraging zijn ook zij toegekomen in Pichilemu (daar heb ik geen foto's van momenteel, misschien krijg ik het nog voor elkaar om 1 foto van ons te uploaden). Pichilemu is een heel klein dorpje waar absoluut niets te zien valt. Waarom ben ik er dan naartoe gegaan? Het dorpje is bekend als surfplaats. Toen ik vorig jaar in Fuerteventura de kriebels te pakken had, besloot ik dus mij nog eens aan de golven te wagen. Helaas heb ik mijn seizoen een beetje verkeerd gekozen want het was er ijskoud! Zelfs met wetsuit aan, na 3 uur in het water zagen mijn tenen blauw en moest ik noodgedwongen stoppen. Al was het surfen zelf wel heel plezant! Ik hoop het later op deze reis nog eens te kunnen hernemen in warmere oorden. Oorspronkelijk wou ik graag een week surfen, maar na 2 dagen heb ik forfait gegeven en besloot ik samen met de meisjes de bus te nemen. 

Omdat 1 dag Valparaiso me had kunnen overdonderen, vond ik het een goed idee om onderweg naar het noorden daar toch wat uitgebreider te verblijven. Valparaiso is een havenstad die vooral voordat het panamakanaal open was erg belangrijk was als tussenstop om eten en dergelijke in te slaan. Valpo (is Valparaiso in de volksmond) is een stadje waar de bergen in de zee uitkomen en waar men dan heeft beslist om gewoon op de bergen te beginnen bouwen. Het is wat bohemien, de smalle straatjes vol graffiti zorgen er wel voor dat je camera geen moment rust krijgt. Je ogen weten niet waar eerst te kijken. Ook de panorama's over de stad zijn prachtig. Alle huisjes zijn enorm kleurrijk. Vele huisjes zijn gebouwd met platen van schipcontainers, een mozaiek van kleuren! Na enkele dagen stad (en nadat we beslisten dat we La Serena zouden overslaan omdat het daar te koud zou zijn) waren we eensgezind dat het tijd was voor een dagje strand dus gingen we naar Vina del Mar, een nabijgelegen stadje. Als kleine kinderen hebben we ons vermaakt en met z'n allen een heel groot zandkasteel gemaakt. Ik was opnieuw erg verwonderd, ik zag voor het eerst en totaal onverwacht pelikanen! Die dieren zijn groot!! Vina zelf is een hele propere en opgekuiste stad. Eerder voor de bourgeoisie. Ik voelde me beter op mijn gemak tussen de kleine steegjes en kunstwerken op de muren. Al was het zeker ook erg mooi, deed wat denken aan Monaco in zekere zin. We sloten de dag af met een Indische, vegetarische maaltijd (dag voordien lekkere bbq) klaargemaakt door een kerel die in het hostel werkte. Lekker!!!

Na Valparaiso namen we een 25uur durende bus naar San Pedro de Atacama, waar ik nu nog ben tot morgen. De busrit hebben we wat interessanter gemaakt met spelletjes en films dus die ging eigenlijk wel vrij vlot vooruit. Bij aankomst hoorden we over de verschrikkelijke brand in Valpo die aan meer dan 10 mensen het leven kostte en een deel van de stad heeft vernietigd. We waren op het nippertje weg uit de stad maar hadden wel kennissen achtergelaten. Gelukkig waren zij allemaal ok. Het echte stadscentrum rond cerro alegre (waar ook onze hostel zat) is gespaard gebleven. San Pedro zelf is een enorme toeristenpleister. Het dorpje is wel erg gezellig en ligt midden in de woestijn 'Atacama' op zo'n 2500m hoogte! We zijn hier vlakbij de grens met Bolivia en het lijkt me hier al wat meer Latijns-Amerika dan de andere plaatsen waar  ik tot hiertoe was. Gisteren zijn we naar de 'maanvallei' gegaan. (foto's kan ik misschien vanavond en anders pas volgende week posten) Opnieuw een stuk natuur die de verbeelding tart! Deze vallei heeft haar naam te danken aan haar voorkomen. Het is schijnbaar een stuk landschap dat enorme gelijkenissen heeft met het maanoppervlak. We wijn in de vallei gebleven tot zonsondergang, prachtig hoe de kleuren veranderen op de bergen. Van kleirood, naar oranje en purper. Bovenop die pracht hadden we extra geluk, het was namelijk volle maan wat het allemaal nog specialer maakte. Afgelopen nacht trouwens was er een volledige maansverduistering. We zijn midden in de nacht opgestaan om ook dit spectakel te kunnen beleven. Hierbij staan de zon, de aarde en de maan op 1 lijn waardoor de schaduw van de aarde op de maan valt en deze helemaal verdween. Vanmorgen zijn we gaan sandboarden. Dat is zoals in de sneeuw maar dan in de woestijn en zonder de luxe van een kabellift dus enorm vermoeiend, maar wel geestig! Ik moet me haasten want binnen enkele minuten moeten we vertrekken naar een volgende tour. We gaan naar zoutwaterlagune, zo zout dat je kan drijven op het water zoals je dat ook kan in de dode zee. Morgen vertrekken we voor 3-4 dagen naar de Salar de Uyuni, de zoutvlakten in Bolivia. Dat verhaal zal ook de moeite worden om te vertellen!

Tot dan!!

vele groetjes!!!

(de foto's staan in verschillende albums per 'stad' min of meer)

(reminder voor mezelf, ik moet jullie nog vertellen over de straathonden en de gewoonten ivm mate thee)